#Eskiye Hasret

Yeni çıkan saçma sapan şarkıları, internet sayesinde şöhret olan ama bana kalırsa 10 kişi tarafından tanınan kendini bir şey zannedenleri, saçma sapan işler yapanı, interneti ve televizyonu adam akıllı yararlı şekil de kullanmayanları gördükçe sinirleniyorum. Özellikle 2010 yılından sonra insanlar artık bir garipleşti.

Eskiyi, eski zamanı, çocukluğumu özlü2yorum. O zamanlar teknoloji yavaş yavaş gelişiyordu. Dokunmatik telefon yoktu, telsiz çubuklu, tuşlu telefon vardı. İlk dokunmatik telefonu 2006 yılında amcam üniversite okurken almıştı o zaman gördüm. Bilgisayarı kasalı olarak gördüm. İlkokulda tanıştım bilgisayar ile sonra yavaş yavaş mahallede ki internet kafeye gide gele öğrendim.

Mahallede oynadığımız futbol,saklambaç,kör ebe, yakan top gibi oyunlar oynayarak akşama kadar zaman geçirirdik akşam ezanı ile eve dönerdik. Dönmediğim için dayak bile yediğim oldu. 

Komşuluk vardı evin kapısı açık durur girerdik. Şimdi ise kaç yıldır aynı apartmanda kaldığımız komşular kapı deliğinden bakıyor korkudan.
Mahalleler arası oyunlar,kavgalar olurdu. O zaman kimse de telefon yok dostluk vardı. Şimdiler de ise kimse kimseyi sormuyor.

Televizyonun başında oturur ismail yk, cankan gibi insanların şarkılarının çıkmasını beklerdik. Çıkarken bitmemesini isterdik. O zamanlar popülerdi şimdi ki kendin şöhretli olanlar eskiyin tadını veremiyor.

İnsan eskiyi özlüyor yeni çıkan gereksiz şeyleri gördükçe.